Uyku sarılarak mümkündü ancak,
Gece çöktüğünde şehre, tozlu bir kitaba dokundum
Eskimiş yaprakların arasından bir kaç cümle seçtim
Uykuna yazılacak kelimeler bulmak için
Her gece senin için kelime aramak ne büyük çabaydı.
Uyku sarılınca bir başka güzeldi
Ellerimin arasına aldım yüzünü
Kokunu doldurdum nefesime
Kontrol edilemez bir mutluluktu bu
Titreyen ellerim ve kilitlenmiş gözlerim için
Ne büyük çabaydı gülümsemene dokunmak için geçen günler.
Uyku, sarıldıkça büyüyordu artık
Sarıldıkça kopamayaşım bundandı belki
Bundandı bitmeyen bir titremeye dönüşen özlemim
Ve yine bundan olmalıydı yeni bir güne yazacağım dizeler.
Uyku, sarıldıkça gerçekti artık
Ve dudakların öylesine doyulmaz bir tat bıraktı ki
Ruhuma çöken gece uyandı
Silinmez bir hatıra uyandı şair şuursuzluğumda
Uyku, her an gelen sarılma isteği artık.