Dalgalarına kapıldığımız bir hayale bakıyoruz,
Olmak istediklerimizle olduklarımız arasında süzülüyor ellerimiz,
Değerini kaybetmeye yüz tutmuş eski mektuplar kadar çaresiz ve yıpranmış sözlerimiz,
Geride bıraktıklarımıza ait artık çocuksu hayallerimiz,
Yaşadığımızı düşündüğümüz her şey sadece gölgelerimizin belirsiz dansı,
Kulaklarımızda tek ton ve göz kapaklarımız sürgülü,
Nefeslerimiz de yetmiyor artık sokakları saran kasveti dağıtmaya,
Donmuş tarlaları adımlarken gülümsemeye çalışıyoruz,
Sahi bütün bu karanlığa rağmen yaşamak ne büyük cesaret!
Her kelimenin arasına gizlenmiş sıradan bir nida gibi kararsız ama güzeliz,
Bir adım daha atıyoruz uzaklarda umuda,
Sevdaya düşen mısralar iltica ediyor geceye,
Bir kardelen filizleniyor uzak diyarların gizeminde,
Bir gökkuşağı beliriyor inceden,
Bir kuş kanatlanıyor rengarenk,
Canımızın ta içine maviler doluyor
Gözyaşlarımız umudun yeşiline birikmişken…