Kimseye anlatmadım seni anladım.
Biraz zor oldu uyudum uyandım.
En son Martin Eden’ı buldum sahafta
Senin haberin olmadı.
Senin hiç haberin olmadı ne çok şeyden!
Kimseyi düşünmedim seni öğrendim
Yürüdüm elimde küçük bavullar,
Duvar yazılarına takılı kaldım
Şiirler içtim şarap söylerken dudakların
Senin hiç haberin olmadı.
Kimseyi görmedim seni hatırladım
Parmak uçlarıma rüzgârı doldurdum
Her sigara tutuşumda kokun dağıldı rüzgârda
Aradım sesin şehrin gürültüsü arasında
En son bir sokak köpeğinin gözlerinde buldum ruhunu
Senin hâlâ haberin olmadı
Kimseyle konuşmadım seni dinledim
Bir kâğıt parçası tutuşturdum elime
Issız bir gecede ansızın çöken hasreti yazdım
Seni senden dâhi korumaya çabalarken
Sensizliği senli hayallerle dağıttım
Senin hiç haberin olmadı
Sahi senin hiç haberin olmadı ne çok şeyden!
Bu köşeyi daha dönünce göreceğim seni biliyorum
Ve senin haberin olacağım!