Ayna

Merhaba yabancı,
Sana bir sorum var,
Geri dönmek için çok mu geç uzun zaman önce gömülmüş yollardan, pencerenin ötesinde derin bir sessizlik,
Gördüğüm en suskun uzaklar çatıları söküp atacak bir fırtınanın öncesi gibi,
Merhaba yabancı, adını bile bilmiyorum henüz düşünürken bakıyorum sana,
Bu, birkaç yıl sonraki ben miyim?
Pencerenin ötesinde griler siyah içine sızıyor
Ve sen hala bana hiçbir şey söylemedin
Bu çorak arazi ölüme karışırken bu hayalimin bir parçası mı?
Duvarlar çökmüş, pencereler kırık
Bütün senelerimin hatalarına doğru sürükleniyorum
Hayal kırıklığına hapsolmuş yüzleri o kadar net seçiyorum ki
Gözlerinde acı ve uykuya hapsolmuş nefret
İtiraf edebileceğimden çok daha fazla yalan söyledim
Ve damarlarımda hissettiğim bir çelik soğukluğuna terk edilmiş umutlarım
İşte bu yüzden bugün yalnızım
Eee yabancı, benim gördüğümü görebiliyor musun?
Görünüşte dürüst fakat asla bugünkü kadar değil
Aynı yer, aynı tanıdık yorgun korku,
Kalabalık bir insan topluluğunun derinliklerinden geri döndüm
Elveda yabancı, artık senin tavsiyene de ihtiyacım yok…