Anlamsız bir çabaydı belki de geceye şiirler yazmak,
Kördü gece üstelik çok da soğuktu ayazında rüyanın.
Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağanak patlasa ama olmuyor.
Kuru kuru yutulmuyor gece, ağlayalım.
Her ayın dördünde gecelere ağlayalım diyorum olmadı şubata bırakırız,
ya da bağır
çağır geceleri anarız birkaç kadeh kötü şarapla,
Işığımızı da alırlarsa üstümüzden hepten geceye okuruz içimizde kurup kurup hiç söyleyemediklerimizi,
Güneşi saklamak marifet değil gece biz ne güneşten sıcakları saklarken öldük,
Hem hiç olamadık zamanında yerinde ne gece olabildik ne gecede kalabildik,
Alaca karanlığın ta içinde belli belirsiz kokladık umut ettiğimizi,
Ne koku alabildik ne de kokuyu tutabildik,
Biz ağlayamadığımız her gece azar azar umudumuzdan yedik,
Ne doyabildik ne tadabildik,
Biz biraz geceyi sevdik biraz da ağlamayı,
Ama geceleri ağlamayı ne sevebildik ne de becerebildik.
Şiir
Arada
Previous ArticleMüzikli Gürültü