adem havva ve ben
aynı anda kovulduk cennetten
dünya kurulalı sürgünüm
yerin yüzüne
başım dik
gözüm korkusuz
ayıbım örtüsüz
alıştım dilimdeki
elma izine
Şiir
ayıbım örtüsüz.
Previous ArticleKıydılar Bize – 18.Bölüm
1 Comment
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.
dünya bizim yurdumuz
elma da azığımız
toprak kadar masumuz
çamurdan utanmayız