Bir keresinde yalnızdık seninle
Saksıdaki çiçeklere su vermiştik
Ve utanmıştık sonra.
Rüzgar perdeleri dans ettirirdi, izlerdik
Balkondan seyrederdik çocukları
Ben, hiçbir mahalleyi böyle sevmemiştim.
Mavi kapılı evlerde oturmak cesaret isterdi
Çünkü gökyüzü kadardı o evler
Yani bir kucaklamaya kalksak kollarımız kopardı.
Düşünür ve sevişirdik sonra
Mavi kapıları mı yoksa gökyüzünü mü bilemiyorum.
Düşünür ve iç geçirirdik.
Bir keresinde seninle ben rasyoneldik
Ama kaçamıyorduk otobüslerden
Hep bir cam kenarı buluyordu bizi
Ve hep bir trafik lambasında göz göze uyuyorduk
Bu yüzden son bileti şuursuzdu gecelerin.
Ama nemli gözlerini okşayıp
Yıldızları da öperdik gamzelerinden
İlmek ilmek susardık ve sevişirdik sonra
Yani şu el kadar coğrafyada n’apsak gün batımıydı.
Mavi kapılı evlerde oturmak cesaret isterdi
Çünkü gökyüzü kadardı o evler
Bir kucaklamaya kalksak kollarımız kopardı,
Toplayamazdık.
Bir pazardır çınar ağaçları altında
Sen ve ben ve biraz da bulutlu aslan sütü.
Gölgeler soğumaya yüz tutmuştur tenine düşen güneş izinde
Ve yastık lekesi sabaha varmak üzeredir.
Bir keresinde yalnızdık seninle,
Bir akasyaydık
Sular altında kaldı bir kent
Ve yeşerdikçe yeşerdi yapraklarımız
Utanırdık ama unutamazdık toprak kokulu yarınları.
Bir keresinde Ege’de bir dalga boyuyduk seninle
Ve hayret ederdik kumsalda kuş kanatlı yıldızlara
Çünkü gamzelerinden öperdik, ses etmezlerdi.
Yalnızdık seninle,
Gün batımıydı bu şiir,
Bir bankta buluştuk gözlerinle
Ama kaçamıyorduk otobüslerden.
Hep bir cam kenarı buluyordu bizi
Ve hep bir trafik lambasında göz göze uyuyorduk
Bu yüzden son bileti şuursuzdu gecelerin
Ölmedik.