Uzun yırtmaçlı ve yalnız ellerim
Omuzladılar bu vakitler bir cenazeyi
Bir tren ağırlığıydı raydan çıkmışlığım
Geç oldu,
Ertelendi zamanlar.
Çiçek ve ölüm
Ve göç yolları şuramda bir gösteri sabahına uyanır gibi
Bin mutluluk düşürdü her metrekarelik yokluğuma
Adımı bitmez bir yolculuğa bağışladım
Bir yeşil, nasihatle artarak çoğaldı içimde
Ayaklarımızdı bütün yorgunluğumuz
Öyle demiştik
Sonra, susarak serildik yollara
Geç oldu,
Aradık bulutlu saatleri
İncitildi şiirlerim
Sesimi bir gün doğumu gibi sakladım gölgesine ağaçların
Bir karanfili yaktım ellerimde
Bir karanfil kana susadı
Ve geç oldu
Kuruldu saatler.
Uzun yırtmaçlı ve yalnız ellerim
Omuzladılar bu vakitler bir cenazeyi
Bir tren ağırlığıydı raydan çıkmışlığım
Unutmuş muyduk?
Bir yetim çığlık mıydı dilimizde törpülenen çiçekler,
Hayır!
Sadece yalnızdık, öyle demiştik
Ve gün geceye döndü aniden.
Çiçek ve ölüm
Ve lacivertin içinde bin bir can yarası
Tanrım! Kollarım kesik
Ellerimle yollarımı tutuyorum artık
Protez sözcüklerle incitiyorlar şiirlerimi
Bir kurşunu göğüsler gibi susuyorum.