Sevdiğini incitmeyenlere mahsus
bir edâ ile sevdi kız.
Soluğu kesilirmişçesine
Ama sessiz,
Göz açıp kapayıncaya dek
Kimsesiz
bir sevdâ.
Yorgun ama umutlu
Tüm insanlar adına
Durdu ve selam çaktı
elma ağacına.
Adımlar vardı
Ardından ve önünden
Aldırmadı
Devam etti
kendi izinden.
Sevdiğini usulca sevenlere mahsus
bir hâl ile sevdi kız,
Öylece ustalaşmıştı,
Kelebek kanatlarından
küçük bir bakış
İşte yüreğinden taşmıştı,
Sonrası sabah erkenden sessizliği.
Duraklaşmıştı adımları
Olsun,giderdi yine,
Durmaktan kötü müydü sanki
Ellere, gözlere.
Sevdiğini şiir gibi sevenlere mahsus
bir şiir ile sevdi kız
Çıkarmıştı masalları aklından.
Gerçek gibi seviyordu artık.
