Yaralı bir kuşla yarıştım,
Kazanamadık ikimiz de.
Atlı karınca dönüyor dönüyor,
Herkes yine aynı yerine.
Bunu yalnız düşenler biliyor.
Ve kapılıyor diğerleri hızına,
Akşam karanlığının bastıracağı
Unutuluyor.
Eskiden bir yalanımız vardı,
Şimdi iki
Üç beş.
Sonra sevmeler yalanlandı.
Yaralı kuşa dedim:
Dost olur musun?
Duramam giderim, dedi.
En azından söylüyordu.
Yaralarımı sarmam gerekti
Beceremedim.
6 yıl okumak yetmezmiş demek.
Bir çocuk çağırdım
Heceledi.
Alfabeyi de unutmuşum.
Koşuyordu insanlar aceleyle
Herkes de
Sol yanıma çarpıyordu.
Sırt çantası dolu olan bir bendim.
Bir bendim evden getiren azığını
Belki de tükendim.
Şaştılar bu şaşkın halime ama
Herkes böyle başka, dediler.
Ben oysa
Hiç basılmamışken seviyordum karı.
Denizi sabah tenhalığında
Ve elma ağacını
Kimse görmeden
Portakal çiçeklerini, hiç görmemişken.
Yapayalnız
Kendi yolumu tuttum.
Yine de bir umut sakladım içimde.
Beklenen kanat sesinin bir gün
Ardımdan geleceğine…