Uykusunda nergislerin
Bahar şarkıları var.
Dalgalı, mavi ve derin.
Çat kapı, gitmeye yüzü dönük.
Birdenbire göğüs duvarı delik deşik.
Nergisler bahar uykusunda hayret!
Nedir bu derinliği soluk alıp verişlerin.
Kalp bunca uzakken bunca yakın
Hayret!
Kalp bunca yakınken elleri serin.
Gidecek bir yer var,
Bir yer yok.
Açılın, mazisi silinir nergislerin
Zihin ilk günkü berraklıkta
Suya değiyor gibi ellerin.
Açılın, burada biri var, biri kimliksiz.
Ne yana çarpsa dökülür ve yontulur belki,
Ondan mı ki hayatın bu sert silleleri;
Kalbin durur, nefesin kesilir.
Kalabalıklar bir duman gibidir, boğar insanı.
Kalabalıklarda göz gözü görmez olur.
Bir nergis dokunur içimde, hissettin mi?
Şiirlerin en berrağı yüreğimde okunur.
Ipılık su, gözyaşı, uykusunda nergislerin
Kendini sevmeyi bırakacaksın demişti bu su.
Bilmişti nergis
Su kenarında damlalar
Göğe kavuşmak derdinde (midir)
Vurup kıyıya kendini.
Uykusunda nergislerin
Sular derin.
Uykusunda nergislerin
Uykusu derin.
Açacak gözlerini ama
Ömür bitkin.
Açacak gözlerini hayretle
Kalmamış yaşamak dediğin.
