Gül çocuk!
Bahçende bir gül açmasa da daha,
Gül çocuk
Çünkü
Hayat çok kısa.
Bitecek bu elemlerin elbet
Bitecek
Ve son bulacak
Sana ufacık bir yeri
Azıcık bir ekmeği bile
Çok görenlerin sofrası.
Tersine dönüverecek bir gün dünya.
Gül çocuk,
Biz ağlatsak da seni
Sen gül.
Umut ye, umut iç
Umut biç kendine,
Biz söküp almaya da kalksak
Sen,
Ceplerine gizle.
Gül çocuk!
Gözyaşlarınla sulamak istedikleri
Cömert topraklar var,
İzin verme!
Onları ancak senin
Kahkahaların boğar.
Gül çocuk.
Ellerin üşüse de,
Ve titrese de bedenin,
Aç uyusan da bu gece yine;
Sığın Rabb’ine.
Ümitli ol,
Bir ümit gül sen
Bütün dünya çocukları yerine…