Bir bendim sanki bir bendim ki o kadar olur
Ben bir kaba doldum
Ben bir kaptan boşaldım
Öyle bir ben ki yıllardır tek bir şey bile değişmedi göze görünen
Öyle gözlerdi ki beni gören
Ne fark ettiler, ben bir eksilmişim.
Ne gözlerdi ki, ben bir artmışım.
Ne gözüm vardı ki
Her aynamda bir artmış bir azalmıştım.
Benim aynam yastığımdır,
Benim aynam karanlıkta gösterir beni.
Öyle bir karanlıktır ki
Bir ben bile görünmem
Ne yazıktır ki bir bulamadım eksiğim görecek gözü
Dün sabahtı bir kargaya bir simit attım
Kimse görmedi ben bir dünya oldum
Kimse görmedi karga teşekkür etti.
Kimse görmedi bir dalı okşadım
Kimse görmedi ben güzel bir söz duydum daldaki çiçekten.
Ben bazı oldu görmedim
Ben bir karanlıkta kendimi göremedim.
İnsanlar sevdim
İnsanlar üzdüm
Bir yüksekten baktım
Bir alçaldım seyrettim
Öyle bendim ki hiç bir yerde yoktum sanki
Her şeyde öyle vardım ki
Bensiz kuruldu tüm zaman.
Dostlar hep bir ağız olmuştu sanki masada
Ben öylesine yoktum.
Ben bu yokluğumla dünyaya kavuştum.
Kavuştum ama ne kimse buldum bu hakikat hırsızlığımda,
Ne kimse beni gördü bir gözyaşı dökerken.
Ben bir muma ağlayarak bir ateş saldım.
Ama ne kimse gördü beni,
Ne ben gördüm kimseyi.
Ben bu kadar karanlıkta gördüm kendimi,
Ne tuhaftır ben var oldum.
Daha da görünmez eyledim kendimi,
Yastığımı tuttum kendime karanlık bir odada
Penceremden baktım.
Ben kimim?