Şiir

ağrı ve sanrı.


şakaklarımda nefes almaya başladığında
iblisin kötü huyu
yaşamak bir çabaya döndüğünde
ve yorgunluğa büsbütün
dışarıda akıl yitimi gibi sessizlik
içeride akılalmaz gürültü
arasında zar gibi incelmiş derim
kurumuş kan ile birkaç kemik
kaldığında ederim
sür gözünü yüzüme
sevgilim


Previous ArticleNext Article

Bir yanıt yazın