şakaklarımda nefes almaya başladığında iblisin kötü huyu yaşamak bir çabaya döndüğünde ve yorgunluğa büsbütün dışarıda akıl yitimi gibi sessizlik içeride …
ayıbım örtüsüz.
adem havva ve ben aynı anda kovulduk cennetten dünya kurulalı sürgünüm yerin yüzüne başım dik gözüm korkusuz ayıbım örtüsüz alıştım …
kırk kat.
önce kırk kat et sonra kırk kat deri ve naylon bir torbaya sardım kendimi kuytuda hayvan leşi gibi kimsesiz kaldı …